Korzystając z czterech dni wolnego z okazji Jubileuszu 60-ciolecia rządów królowej Elżbiety II „Owca w deszczu” wybrała się w celach turystyczno-poznawczych w Góry Cairngorm, które znajdują się kilkadziesiąt kilometrów na północ od Perth, w największym Parku Narodowym w Wielkiej Brytanii, Cairngorm National Park.
 |
| Cairngorms |
 |
| Cairngorms, z lekka pokryte łatkami śniegu |
 |
| Cairn Lochan |
Góry Cairngorm zaliczają się do Grampianów Wysokich i są najrozleglejszym pasmem górskim w kraju.
Nie są wcale wybitnie wysokie - najwyższe szczyty Cairngorms mają ok. 1200-1300 metrów. Szczyty te jednak i okolice bywają posypane śniegiem nawet w czerwcu.
 |
| w oddali Loch Morlich |
 |
| wędrówka w kierunku Ben Macdui |
 |
| przez śniegi czerwcowe do celu |
Najlepiej znaną miejscowością w Górach Cairngorm jest niezbyt urodziwa miejscowość Aviemore, będąca mekką narciarzy w sezonie zimowym. Latem jest tam spokojniej, chociaż góry przyciągają również miłośników wędrówek górskich, rowerów górskich, kajaków i biwakowania nad jeziorami.
 |
| Loch Morlich |
Amatorzy wycieczek górskich mogą się powspinać na szczyty, których nazwy brzmią jakby żywcem wyciągnięte z "Władcy Pierścieni". W kolejności od najwyższego:
Ben Macdhui (1309m) – drugi co do wielkości szczyt w Wielkiej Brytanii (po Ben Nevis)
Ponadto:
Braeriach (1296m) – trzeci co do wielkości szczyt w Wielkiej Brytanii
Cairn Toul (1293m) Można na niego wejść przez Devil's Point, którego oryginalna gaelicka nazwa brzmi Bod an Deamhain i oznacza „Penis Demona”. Nazwa ta została zmieniona, jak wieść niesie, na bardziej cenzuralną podczas wizyty królowej Wiktorii
Sgor an Lochain Uaine (1258m). Tej nazwy nawet nie próbuję wymawiać i wątpię, czy oprócz autochtonów ktoś inny potrafi.
I najbardziej znany, od którego pasmo wzięło swoją nazwę:
Cairn Gorm (1245 m), na który można wejść szlakiem rozpoczynającym się przy ośrodku narciarskim "Cairngorm ski resort". Mniej sprawni (lub bardziej leniwi) mogą wjechać na szczyt kolejka linową na szynach.
 |
| Northern Corries |
 |
| Northern Corries, w oddali Loch Morlich |
 |
| Cairngorms... |
 |
| Cairngorms |
Wszystkie
wyżej wymienione szczyty należą do grupy zwanej Munro. Otóż żeby zostać
zakwalifikowanym do Tablic Munro (Munros Tables, tabele sporządzone
przez Sir Hugh Munro w 1891 roku) szczyt (w Szkocji!) musi mieć powyżej 3000
stóp (czyli 914.4 m) i nie może należeć do pojedynczej góry. Szczytów
Munro jest kilkaset i znane są ze zmiennych warunków pogodowych, będących
przyczyną śmiertelnych wypadków wpinających się na nie wędrowców. Istnieje specjalne
wyrażenie określające wspinanie się na Munros: bagging the Munros.
Kolekcjonowanie szczytów Munro jest całkiem popularną rozrywką wśród miłośników
łażenia po górach w Szkocji.
 |
| w oddali Cairn Lochan |
Cairngorms to nie tylko wspinaczka wysokogórska, na spacery albo rowery można wybrać się wzdłuż jezior, których w okolicy znajduje się wiele, podobnie zresztą jak i lasów (uwaga na komaropodobne midges!). Przykłady jezior? Proszę: Loch an Eilein, Loch Morlich (obydwa znajdują się zaledwie kilka mil od Aviemore), czy też Loch Muick.
 |
| Loch an Eilein |
Na terenach lesistych dość obficie występują jelenie i sarny. Jelenie (zwane dla zmyłki bykami) bywają agresywne w przypadającej na jesień porze godowej i najlepiej im wtedy nie wchodzić w drogę, o czym zresztą nie omieszkają informować znaki.
Inną miejscowością w Górach Cairngorm, bardziej urokliwą i mniej komercyjną niż Aviemore jest Newtonmore, w której znajduje się Muzeum Ludu Highlandów (Highland Folk Museum) (
http://www.highlandfolk.com/).
 |
| Highland Folk Museum, chata niegdysiejszych mieszkańców highlandów |
Na znajdującym się pod gołym niebem na rozległym terenie wybudowano (a częściowo nawet przeniesiono) i wyposażono je w oryginalne sprzęty z epoki budynki dawnych wiosek w highlandach: chatki, szkołę, kościół, dworzec, pocztę, sklepy, warsztaty, ogródki, domki pasterskie, zabudowania rolnicze i pasterskie itd.
 |
| wnętrze chaty w Highland Folk Museum |
